Pokoje
Galeria
Teatr Filharmonia Kultura
W marcu 1870 roku, w Ogrodzie Saskim, na miejscu nazywanym „wielkim trawnikiem”, rozpoczęła się budowa Teatru Letniego. Teatr miał działać jako „zastępstwo” podczas remontu Teatru Wielkiego (dlatego miał scenę takiej samej wielkości), jednak przetrwał znacznie dłużej. Spłonął we wrześniu 1939 roku.
Drewniany budynek Teatru Letniego miał wysokość 25 metrów, widownię dla 1500 osób i górował nad Ogrodem Saskim, stając się wielką atrakcją parku. Pierwsze przedstawienie, „Piękna Helena” Offenbacha, odbyło się w lipcu 1870 roku. Szybko dostrzeżono akustyczne walory nowej sceny, dlatego w repertuarze pojawił się repertuar teatru muzycznego i komediowego. Muzyka zarówno z prób, jak i spektakli rozchodziła się po całym Ogrodzie, oczarowując widzów i licznych spacerowiczów.
Mural, który Goście Teatro Hotelu**** widzą z okien swoich pokoi, powstał z inspiracji historią Teatru Letniego. Ilustruje operę „Krakowiacy i Górale” wystawioną tam w 1870 roku.
Na scenie Teatru Letniego występowali najwybitniejsi artyści, m.in.: Józef Redo, Władysław Szczawiński, Rufin Morozowicz, Wiktoria Kawecka i Lucyna Messal, a w okresie międzywojennym – Mieczysława Ćwiklińska i Antoni Fertner. 2 września 1939 roku wystawiono ostatni spektakl – „Serce w rozterce” Nestroy’a w adaptacji Juliana Tuwima i reżyserii Leona Schillera. Tydzień później teatr, który pełnił rolę składu amunicji, został zbombardowany i zmieciony z powierzchni „wielkiego trawnika”.
